Το φως των χαλκουνάδων σε μια εποχή που τα χέρια είναι γεμάτα από το φως των κινητών τηλεφώνων. Η φωτιά του ανθρώπου για να δει το θαύμα και οι υγροί κρύσταλλοι με τα πίξελ, ένα θαύμα για να επικοινωνήσει. Η παρουσία του άλλου έγινε άμεση, στην παλάμη μας, την ώρα που η παρουσία του Θεού απομακρύνεται και περιβάλλεται από τα πρωτόγονα εφέ με τις φλόγες, σαν σε τελετουργίες μάγων της φυλής. Το κοιτάμε σαν φολκλόρ, με τα κινητά στα χέρια το φωτογραφίζουμε. Πιανόμαστε πάνω στο θείο για κάποιους φόβους που δεν διώχνουν οι οθόνες στα κινητά. Που μένουν σκοτεινές μερικές φορές, τραγικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου