Ο κισσός δεν έχει λουλούδια για να διαλαλήσει την Άνοιξη. Την εποχή αυτή όμως μοιάζει να οργιάζει βουβά, μόνο με φύλλα. Τα φρέσκα χρώματα αναπηδούν απ’ τα παλιά μ’ ένα ξέφρενο γλέντι, σαν τα παλιά να μην υπήρξαν ποτέ. Διόλου τυχαίο το ότι αναμείχθηκε στα θρησκευτικά των αρχαίων. Ένας λαός τόσο κοντά στην φύση θά’ ταν αδύνατον μην προσέξει το τρελό κέφι του φυτού αυτού, που έτσι, χωρίς λουλούδια μοιάζει πιο βαθύ, λιγότερο επιφανειακό, πιο βιωμένο, πιο κοντά στον Διόνυσο. Αναπάντεχα μέσα στην πόλη, όταν τον κρατάει σαν βάζο ένα κίτρινο παλιό σπίτι, ανάμεσα στα τσιμέντα, σου θυμίζει γιορτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου