Αναγγελία

Δυο μέρες μετά την παρέλαση, η εξέδρα των επισήμων στην κεντρική πλατεία. Η χαλάρωση του Κυριακάτικου απογεύματος κάνει προσπάθειες να την απορροφήσει. Το βραδάκι που έρχεται της μειώνει την λαμπρότητα.  Ένας ξέμπαρκος ξαπλώνει στην άπλα της, εκεί που μόνο κουστουμαρισμένοι στέκονται μόνο όρθιοι, πάνω από το φρέσκο ψηφιδωτό της πάλης του Ηρακλή με τον Αχελώο. Κάνει πραγματικότητα την φράση «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά». Ποια δόξα κυνηγήσαμε τελικά, του κουστουμιού ή του πολύχρωμου απογεύματος;  Ή του αράγματος πάνω σε τιμητικές θέσεις, σκεπασμένες με εθνικά γαλανόλευκα χρώματα του δημοσίου; Ποια δύση μας απορροφάει;