Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Αναγγελία


Την Καθαρά Δευτέρα, που η πόλη γνώριζε το πάρκο μέσα από ταραμάδες και δωρεάν τις ακριβές λαγάνες, εμφανίστηκε ένας ζωγράφος «στο συντριβάνι», στην πλατεία Παναγοπούλου και ζωγράφιζε απέναντι, το αναπαλαιωμένο κτήριο της ΔΕΗ, με τον πήλινο Απόλλωνα και την Αθηνά, αυτές τις δυο καφετί πινελιές από λαϊκή ζωγραφιά μέσα στην μίνι αρχοντιά του. Με ομπρέλα να μην τον ενοχλεί η ανάλαφρη βροχή. Υπάρχει λοιπόν Αγρίνιο που μπορεί να κρατήσει το μάτι μας. Υπάρχει το κανονικό όχι αυτό που φανταζόμαστε μέσα στην Ηλία Ηλιού. Με μικροκαμωμένα παλιά στοιχεία, β’ διαλογής, χωριάτικο, βροχερό γκρι, αλλά υπάρχει. Κι αφού οι σύγχρονοι δεν το κάναμε καλύτερο, ας μη μιλάμε.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

"Αυτοχθόνια" Αναγγελίας


Αναγγελία

Χαμοκέλα κοντά στην Χαριλάου Τρικούπη. Δίπλα της βλέπεις τη στέγη στο ύψος του ανθρώπου. «Χαμηλό κελί», ένα πέτρινο φόρεμα στο ύψος του εδάφους σαν ακίνητο κέλυφος. Πώς να μη φαίνονταν ο ουρανός μεγάλος αφού του άφηνε τόσο χώρο. Γύρω -  γύρω οι πολυκατοικίες μιλάνε για μια άλλη γενιά και ένα άλλο βλέμμα. Όμως και τα δύο είδη  λαϊκών σπιτιών διαπνέουν μια προχειρότητα, μια διάθεση του ανθρώπου να βολευτεί όπως τον ξεκουράζει. Και την σκούπα θα αφήσει σε ένα πίσω μπαλκόνι, και την τέντα σάπια, κι η χαμοκέλα όλο στραβές ευθείες, όλο ατέλειες εδώ κι εκεί, σαν ζωή που δεν προλαβαίνει και δεν την νοιάζει να τα κάνει όλα σωστά.

Παραμυθόκηπος


Σειρά παραμυθιών του Παντελή Φλωρόπουλου.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Αναγγελία

Τσικνοπέμπτη στην Σταϊκου. Οι έμποροι έψησαν και μοίρασαν σουβλάκια στους περαστικούς. Εκδηλώσεις τόνωσης της τοπικής αγοράς μάλλον με το σκεπτικό ότι ο χορτάτος ψωνίζει μετά στα μαγαζιά. Ας είναι. Εκδηλώσεις συνάντησης με τον διπλανό που θα τον βλέπουμε σαν πεινασμένο, τζαμπατζή βλάχο, μάλλον με το σκεπτικό ότι αν φάμε όλοι απ’ το ίδιο ίσως να μας φέρει πιο κοντά, σαν τον χρυσό σε παλιό διαφημιστικό σποτ. Ας είναι. Εκδηλώσεις αντί για καρναβάλι. Με το σκεπτικό ότι ακούμε λίγα βραζιλιάνικα για το καλό, (και δεν γκρινιάζει κι εκκλησία) άσχετα αν το ελληνοπρεπές σουβλάκι το έχουμε συνδυάσει με το κλαρίνο. Ας είναι, και του χρόνου.