Την Καθαρά Δευτέρα, που η πόλη γνώριζε το πάρκο μέσα από ταραμάδες και δωρεάν τις ακριβές λαγάνες, εμφανίστηκε ένας ζωγράφος «στο συντριβάνι», στην πλατεία Παναγοπούλου και ζωγράφιζε απέναντι, το αναπαλαιωμένο κτήριο της ΔΕΗ, με τον πήλινο Απόλλωνα και την Αθηνά, αυτές τις δυο καφετί πινελιές από λαϊκή ζωγραφιά μέσα στην μίνι αρχοντιά του. Με ομπρέλα να μην τον ενοχλεί η ανάλαφρη βροχή. Υπάρχει λοιπόν Αγρίνιο που μπορεί να κρατήσει το μάτι μας. Υπάρχει το κανονικό όχι αυτό που φανταζόμαστε μέσα στην Ηλία Ηλιού. Με μικροκαμωμένα παλιά στοιχεία, β’ διαλογής, χωριάτικο, βροχερό γκρι, αλλά υπάρχει. Κι αφού οι σύγχρονοι δεν το κάναμε καλύτερο, ας μη μιλάμε.