Πολυκατοικίες, μάντρες με ανθρώπινα οικοδομικά υλικά. Άλλες φρέσκιες, αντανακλούν το φως. Άλλες μπαγιάτικες, άβαφες, τις φέρνει η διαρκής βροχή κι η ζέστα του τόπου στα μέτρα της, τις μαυρίζει, τους χαλάει τις τέντες σαν ρούχα του φτωχού. Σ’ ένα μπαλκόνι ένας ενήλικας κράταγε ένα μωρό και φορούσε μια μάσκα για να μην το μολύνει με κάποιο μικρόβιο. Το μικρό κοίταγε γύρω τον κόσμο, με τα μικρά του παντελονάκια, το μικρό του μπουφανάκι, με την αυτοπεποίθηση της αγκαλιάς, ένα δειγματάκι διαφημιστικό του αύριο. Προστατευμένο απ’ το μικρόβιο της αναπνοής, μολύνονταν από τα μάτια που ρουφούσαν το τσιμεντένιο περιβάλλον και το συνήθιζαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου