Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Αναγγελία χαλκουνάς


Το φως των χαλκουνάδων σε μια εποχή που τα χέρια είναι γεμάτα από το φως των κινητών τηλεφώνων. Η φωτιά του ανθρώπου για να δει το θαύμα και οι υγροί κρύσταλλοι με τα πίξελ, ένα θαύμα για να επικοινωνήσει. Η παρουσία του άλλου έγινε άμεση, στην παλάμη μας, την ώρα που η παρουσία του Θεού απομακρύνεται και περιβάλλεται από τα πρωτόγονα εφέ με τις φλόγες, σαν σε τελετουργίες μάγων της φυλής. Το κοιτάμε σαν φολκλόρ, με τα κινητά στα χέρια το φωτογραφίζουμε. Πιανόμαστε πάνω στο θείο για κάποιους φόβους που δεν διώχνουν οι οθόνες στα κινητά. Που μένουν σκοτεινές μερικές φορές, τραγικά.

Επιτάφιος


Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

"Αττική περιφέρεια"


Ψωμιάδης - Προμηθέας


Αναγγελία

Ο κισσός δεν έχει λουλούδια για να διαλαλήσει την Άνοιξη. Την εποχή αυτή όμως μοιάζει να οργιάζει βουβά, μόνο με φύλλα. Τα φρέσκα χρώματα αναπηδούν απ’ τα παλιά μ’ ένα ξέφρενο γλέντι, σαν τα παλιά να μην υπήρξαν ποτέ. Διόλου τυχαίο το ότι αναμείχθηκε στα θρησκευτικά των αρχαίων. Ένας λαός τόσο κοντά στην φύση θά’ ταν αδύνατον μην προσέξει το τρελό κέφι του φυτού αυτού, που έτσι, χωρίς λουλούδια μοιάζει πιο βαθύ, λιγότερο επιφανειακό, πιο βιωμένο, πιο κοντά στον Διόνυσο. Αναπάντεχα μέσα στην πόλη, όταν τον κρατάει σαν βάζο ένα κίτρινο παλιό σπίτι, ανάμεσα στα τσιμέντα, σου θυμίζει γιορτή.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Αττική περιφέρεια



Βόζενμπεργκ στηρίζει ανέργους


Αναγγελία

Δυο μέρες μετά την παρέλαση, η εξέδρα των επισήμων στην κεντρική πλατεία. Η χαλάρωση του Κυριακάτικου απογεύματος κάνει προσπάθειες να την απορροφήσει. Το βραδάκι που έρχεται της μειώνει την λαμπρότητα.  Ένας ξέμπαρκος ξαπλώνει στην άπλα της, εκεί που μόνο κουστουμαρισμένοι στέκονται μόνο όρθιοι, πάνω από το φρέσκο ψηφιδωτό της πάλης του Ηρακλή με τον Αχελώο. Κάνει πραγματικότητα την φράση «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά». Ποια δόξα κυνηγήσαμε τελικά, του κουστουμιού ή του πολύχρωμου απογεύματος;  Ή του αράγματος πάνω σε τιμητικές θέσεις, σκεπασμένες με εθνικά γαλανόλευκα χρώματα του δημοσίου; Ποια δύση μας απορροφάει;

Αναγγελία

Δίπλα σε έναν ψήστη ένας σκύλος βασανίζεται από τον σεβασμό και την υπακοή. Τα σουβλάκια κι οι μεζέδες μοσχοβολάνε και αυτός πρέπει να μείνει ταπεινός, υπάκουος, πειθαρχημένος, σαν χριστιανός. Ο ψήστης απομακρύνεται για να δει το μαγαζί, ο θεός του κοιτάει αλλού, τα σουβλάκια είναι εκτεθειμένα. Αλλά αυτός κάθεται στην θέση του, περιμένοντας την ανταμοιβή του. Ήταν αδέσποτος, πεινασμένος, τώρα ζει καλά, λέει. Έχει χωρίσει τους περαστικούς σ’ αυτούς που τον προσπερνάνε και σ’ αυτούς που τον κοιτάνε. Αυτούς τους πλησιάζει καμιά φορά και τους κοιτάει με παιδική απορία, σαν να θέλει κάτι. Ίσως το προσωπικό του όφελος να του έγινε μόνιμη ιδέα.